wtorek, 28 marca 2017

Koszule na XVII wiek

Odkąd mam dwie książki Janet Arnold nabrałam odwagi w szyciu późniejszym niż średniowieczne. Opanowałam wamsy, uszyłam damski jaquet, a teraz komplet koszul, dwie damskie i dwie męskie.
W damskich wykorzystałam wykroje z książki, ale jeden okazał się wadliwy i musiałam wszyć wzmocnienia na ramionach dla rozłażącego się materiału. Bez jakiegokolwiek podkroju na szyję tkanina ma za duże naprężenia.
W męskich koszulach skorzystałam z kroju przyramkowego, chociaż nie miałam do niego przekonania. Niesłusznie jak się okazało, bo szyje się go bardzo przyjemnie i sądzę, że w noszeniu będzie wygodny.

Z technicznych zdobyczy nauczyłam się marszczenia na fastrydze maszynowej, które jest o wiele szybsze niż ręczne. Poważnie zastanawiam się też nad zakupem stopki do marszczenia, bo w planach mam jeszcze kilka tego typu rzeczy.

Najpierw wyliczyłam wymiary poszczególnych części koszuli i ułożyłam na materiale. Wycięłam odpowiednio, dwa razy korpus, rękawy, kliny i przyramki. Z pasków zrobiłam mankiety do rękawów i stójkę pod szyję.

Następny etap to zszycie rękawów z klinami i wszycie przyramek. Potem zszycie boków rękawów. Rękawy nie są zszyte do końca - przy nadgarstku zostawiłam pęknięcie, żeby można było rozsznurować mankiet i podwinąć rękaw.

Dekolt koszuli i rękawy przymarszczyłam używając luźniej fastrygi maszynowej. Ustawiłam ścieg prosty na najdłuższy możliwy, czyli w mojej maszynie 4,5 mm i zmniejszyłam naprężenie górnej nici do pozycji 2. Zamocowałam ścieg na początku a potem ściągnęłam dolną nitkę na całej długość ściegu, dzięki czemu zrobiły się ładne, równe fałdki.
Marszczenia zamocowałam przyszywając do koszuli mankiety. Do mankietów można przyszyć tasiemki do związywania, guziki niciane lub zrobić dziurki i sznurowanie.


sobota, 25 marca 2017

#Po co to kupiłam? Dresówki

Uwielbiam kupować materiały. Odkąd kupiłam owerloka nie mogę się oprzeć różnym wzorom dresówek, jerseyów i innym współczesnym. Problem w tym, że kupuję szybciej niż szyję.
Stos materiału rośnie, projekty zalegają w szkicowniku a wciąż zaglądam do ulubionych sklepów i znowu nie mogę się oprzeć...

Tym razem postanowiłam uszyć coś z resztek i definitywnie pozbyć się ścinków zalegających w kartonie.
Ostatnio bardzo przypadły mi do gustu wszelki bluzy dresowe z raglanem i dresowe spodnie, więc postanowiłam zrobić komplet dla dziecka. 

Resztek nie wystarczało na bluzę, więc zrobiłam spodnie, których bardziej brakuje w szafie.
Było z tym sporo zachodu, gdyż musiałam odrysować stare spodnie. Materiał był powyciągany więc nie miałam pewności, że model będzie sensowny. Ale skoro zaczęłam, to nie zamierzałam się poddawać.

Zrobiła masę błędów - za krótką górę spodni, więc spadały z pupy, za wąską łydkę, a potem wszyłam listwę z gumą odwrotnie, tak że szew jest na wierzchu... Następnym razem nie ryzykuję i wezmę gotowy wykrój.

W każdym razie spodnie daja się nosić, a stosik resztek zmalał. Ufff :)









środa, 22 marca 2017

Malowane kubki

Luty był intensywny, choć nie znalazło to odbicia na blogu. Szyłam, malowałam ceramikę i na nic innego nie było czasu. Teraz mogę się pochwalić.

Wszystkie naczynia wykonała niezrównana Magdalena Kopiczko a ja je ozdobiłam.
Po ceramice czas na nadrobienie zaległości w szyciu :)


wtorek, 21 marca 2017

Kurs krawiecki

W lutym wzięłam udział w kursie krawieckim dla średniozaawansowanych, które organizuje firma ANWO S.C. z Gdańska. Kurs trwał 7 tygodni więc było sporo czasu na naukę. Zajęcia rozpoczynały się w piątek o 17:00 i trwały do 21:00,  a drugi blok odbywał się w sobotę od 9:00 do 13:00.
Zajęcia prowadziła dla nas Dorota Szymichowska, która na co dzień prowadzi Pracownię krawiecką "Pola" i ma w tym fachu wiele lat doświadczenia. Poza tym jest przesympatyczna, cierpliwa i pełna wyrozumiałości. Na kursie mieściło się pięć osób więc atmosfera była kameralna i cała ekipa szybko się ze sobą zgrała. Za sprawy organizacyjne, zaopatrzenie w materiały, maszyny, nici i wszystkie utensylia potrzebne do pracy odpowiadała pani Kasia z ANWO. Poza tym na każdej przerwie Kasia częstowała nas domowym ciastem, za każdym razem innym i za każdym razem przepysznym :) Pan Krzysztof z ANWO czarował nas prezentacją maszyn przemysłowych i przeróżnych krawieckich dodatków ułatwiających życie, dzięki czemu nabyłam stopkę do zamków krytych, teflonową nakładkę na żelazko i komplet igieł do owerloka. A do tego 3 metry świetnego, cieniutkiego żółtego sukna! Odkryłam też, że maszyny przemysłowe są naprawdę ciche. I piekielnie szybkie.

Na początku zmierzyłyśmy się z konstrukcją prostej spódnicy, aby nauczyć się wymiarowania i wykonywania formy. Był to też moment na zrobienie pomiaru własnej sylwetki i nauczenia się, które wymiary są ważne i do czego służą. Potem trzeba było siąść do maszyny do szycia i przeszyć skrojony materiał [było go sporo do wyboru w ramach kursu, ale można było także pracować na własnym]. Po wstępnym przeszyciu trzeba było nanieść poprawki na materiał i na formę, spruć i szyć jeszcze raz. A czasem jeszcze raz, i jeszcze raz... Dorota pilnowała, żeby nasze ubrania były uszyte z dbałością o szczegóły. Z maszyną jestem obyta, prucia nie cierpię, ale najtrudniejsze dla mnie było zaakceptowanie żelazka jako nieodzownego narzędzia krawcowej i różnego typu klejonek. Ale jak już zobaczyłam, jak bardzo się przydają do modelowania materiału moja niechęć ulotniła się bez śladu. Chyba nawet kupię sobie porządną deskę do prasowania i żelazko.

Koszula jeszcze bez guzików i dziurek, ale już efektowna.
Przy tym pierwszym zadaniu mogłam się zapoznać z maszyną Janome Juno i przyznam, że jestem pod wrażeniem. Juno to prosta maszyna mechaniczna, ale tak precyzyjna i doskonale wykonana, że gdybym musiała kupić coś na miejsca mojej Juki, to poważnie wzięłabym ją pod uwagę. Maszyna jest intuicyjna w obsłudze, dokładna i robi piękne ściegi. Ma wszystko czego trzeba aby dobrze uszyć ciuch, a przy tym jest cicha i estetyczna [nawet te kwiatki na korpusie jakoś mnie nie drażniły]. Nie spodziewałam się, że po przejściu na maszynę elektroniczną zachwycę się maszyną mechaniczną, ale Juno mnie urzekła.

Po ołówkowej spódnicy przyszłam kolej na spódnicę z koła i taką uszyłam dla córki, bo to jeszcze nie krój dla mnie. Może kiedyś ;)

Następna była bluzka i tu poszłam na całość - postanowiłam uszyć bluzkę koszulową. Było to trudne zadanie bo kupiłam na ten cel materiał w kratkę i wybrałam krój, który nie do końca pasuje do mojej figury Ale dzięki temu lepiej zrozumiałam o co w tym chodzi. Tu było dużo modelowania na materiale i na wykroju, ale efekt był tego warty! Do bluzek wykorzystałyśmy wykroje z Burdy i innych pism o szyciu, a także autorski model Doroty na asymetryczną bluzkę dzianinową typu "nietoperz". Do dyspozycji miałyśmy owerloka Juki MO-50, więc z szyciem dzianin nie było najmniejszego problemu.

Potem przyszedł czas na sukienkę, więc uszyłam sobie małą czarną, bo zawsze brakowało mi takiej w szafie. Skorzystałam z materiału ANWO, bo świetnie się na to nadawał. Wybrałam model z Burdy a potem dzięki Dorocie dopasowałam do swoich wymiarów i figury.

Zdjęcie z FB ANWO
Po uszyciu sukienki okazało się, że poziom zaawansowania naszej grupy jest wysoki i zostały nam wolne godziny na dodatkowe projekty.
Można było puścić wodze fantazji i zrobić coś, na co zawsze miało się ochotę ale brakowało odwagi, czasu albo umiejętności.

Ja wypatrzyłam w Burdzie piękną bluzkę z marszczeniami i zakładkowym przodem. Z takim modelem już kiedyś się zmierzyłam i skończyło się kompletną porażką. Pod okiem Doroty udało mi się zrobić porządny wykrój i w końcu wszystko pasowało. Zszycie dzianiny to był już banał, zrobiłam to na spokojnie w domu, na własnym owerloku.

Drugim projektem była bluza dresowa z zamkiem, którą kiedyś trochę żartem obiecałam Mężowi. Zdecydowałam się na model z raglanem, z którym wcześniej nie miałam do czynienia, z kapturem i nakładanymi kieszeniami, bo nie miałam siły na wpuszczane. Raglan sam w sobie okazał się dość prosty, kłopotów przysporzyło natomiast wszycie zamka. Za każdym razem wychodził nierówno, albo materiał by naddany i bluza falowała na środku, albo linia kieszeni i kaptura się rozchodziła. W końcu udało się jako tako go wstawić, dzięki temu, że koleżanka pruła moje szwy, Dorota wstawiała zamek ponownie, a ja w ramach wymiany przysług obszywałam sukienki i bluzki innych kursantek na swoim coverloku.

Bluzę zabrałam do skończenia do domu i walczyłam z oporem materii oraz własnymi błędami aż do
północy. Mimo, że wyszła trochę nierówno to spodobała się Mężowi. Dostała nawet metkę z imieniem właściciela i stylową złotą zawieszkę, którą zrobiła do niej nasza córka.
Bluzę uszyłam z doskonałej dresówki drapanej polskiej produkcji i podszyłam dresówka pętelkową drukowaną w motyw z Gwiezdnych Wojen. Mimo trudności nie zraziłam się i teraz jestem na etapie obmyślania własnej bluzy :)

Podsumowując - bardzo się cieszę, że wybrałam się na ten kurs. Nauczyłam się na nim więcej, niż się spodziewałam, poznałam fantastycznych ludzi i mam w szafie świetne rzeczy. Ciągle mam apetyt na więcej i już z góry się ciesze na planowane kursy tematyczne i ponowne spotkanie z naszą ekipą.
Jeśli ktoś zastanawia się czy warto się wybrać, to moja odpowiedź brzmi: TAK!

poniedziałek, 20 marca 2017

Cukiernica i maselniczki

Przedstawiam komplet utensyliów stołowych z jamnikami i końską głową, zrobionych na zamówienie Rosamar.

Maselniczka

Duuuuża cukiernica

Jamnikowa maselniczka

środa, 15 marca 2017

Marcowe wędrówki

Właśnie spojrzałam na kalendarz i dotarło do mnie, że luty minął jak mrugnięcie powiek.
Spieszę więc donieść, że żyję tylko jestem po sufit zawalona pracą. A żeby był jakiś dowód życia, to pokażę zdjęcia, które zrobiła Ola Piotrowska na spacerze po Trójmiejskim Parku Krajobrazowym.